Atlas Świata: Serbia

Informacje o Serbia

Tutaj znajdziesz online wybrane informacje o geografii, mieszkańcach, rządach, ekonomii i historii Serbia. Uwzględnione są wybrane statystyki, mapa ogólna i szczegółowa mapa Serbia. (Niektóre teksty na tej stronie są automatycznie tłumaczone, więc tłumaczenie może być niedokładne.) Teraz pracujemy nad lepszym tłumaczeniem.) Zacznijmy od flagi kraju Serbia tutaj:

Serbia - Przegląd:

Co powinieneś wiedzieć o kraju Serbia? Zacznijmy od tego: Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców powstało w 1918 r .; jej nazwa została zmieniona na Jugosławię w 1929 r. Partyzanci komunistyczni przeciwstawili się okupacji Osi i podziałowi Jugosławii w latach 1941-1945 i walczyli z nacjonalistycznymi przeciwnikami i współpracownikami. Wojskowy i polityczny ruch na czele z Josipem Brozem "TITO" (Partisans) przejął pełną kontrolę nad Jugosławią, kiedy ich krajowi rywale i okupanci zostali pokonani w 1945 roku. Chociaż komuniści, TITO i jego następcy (Tito zmarł w 1980 roku) zdołali kierować własnymi siłami droga między krajami Układu Warszawskiego a Zachodem przez następne cztery i pół dekady. W 1989 r. Slobodan Milosevic został prezydentem Republiki Serbii, a jego ultranacjonalistyczne wezwania do serbskiej dominacji doprowadziły do ​​gwałtownego rozpadu Jugosławii na tle etnicznym. W 1991 r. Chorwacja, Słowenia, a Macedonia ogłosiła niepodległość, a następnie Bośnię w 1992 r. Pozostałe republiki Serbii i Czarnogóry ogłosiły w Federalnej Republice Federalnej Jugosławii (FRY) w kwietniu 1992 r. i pod przewodnictwem Milosevica, Serbia przeprowadziła różne kampanie militarne mające na celu zjednoczenie etnicznych Serbów w sąsiednich republikach. "Wielka Serbia". Działania te ostatecznie zakończyły się niepowodzeniem, a po międzynarodowej interwencji doprowadziły do ​​podpisania Porozumień Pokojowych z Dayton w 1995 r. Milosevic zachował kontrolę nad Serbią i ostatecznie został prezydentem FRJ w 1997 r. W 1998 r. Etniczna albańska rebelia w byłej autonomicznej prowincji serbskiej Kosowa sprowokowała serbską kampanię przeciwpowstaniową, która doprowadziła do masakr i masowych wysiedleń etnicznych Albańczyków żyjących w Kosowie. Rząd Milosevica " odrzucenie proponowanego międzynarodowego porozumienia doprowadziło do bombardowania Serbii przez NATO wiosną 1999 r. Serbskie wojsko i policja wycofały się z Kosowa w czerwcu 1999 r., a Rada Bezpieczeństwa ONZ upoważniła tymczasową administrację ONZ i dowodzone przez NATO siły bezpieczeństwa w Kosowie . Wybory do FRY pod koniec 2000 roku doprowadziły do ​​obalenia Miloszevicia i instalacji demokratycznego rządu. W 2003 r. FRJ stała się Państwowym Związkiem Serbii i Czarnogóry, luźną federacją obu republik. Powszechna przemoc, której głównym celem są etniczni Serbowie w Kosowie w marcu 2004 r., Doprowadziła do bardziej intensywnych wezwań do zajęcia stanowiska w sprawie statusu Kosowa, a ONZ zaczęła ułatwiać rozmowy o statusie w 2006 r. W czerwcu 2006 r. Czarnogóra oddzieliła się od federacji i ogłosiła, że ​​jest niepodległym krajem. Serbia zwróciła następnie uwagę, że jest to państwo będące następcą unii Serbii i Czarnogóry. W lutym 2008 r., Po prawie dwóch latach nieprzekonujących negocjacji, Kosowo ogłosiło, że jest niezależne od Serbii - działania, których Serbia nie chce uznać. Na prośbę Serbii Zgromadzenie Ogólne ONZ (ZO ONZ) w październiku 2008 r. Zwróciło się o opinię doradczą do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości (MTS) w sprawie tego, czy jednostronna deklaracja niepodległości Kosowa jest zgodna z prawem międzynarodowym. W orzeczeniu uznanym za niekorzystny dla Serbii MTS wydał w lipcu 2010 r. Opinię doradczą, stwierdzając, że prawo międzynarodowe nie zabrania deklaracji o niezależności. Pod koniec 2010 r. Serbia zgodziła się na uchwaloną przez UE rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ uznającą decyzję MTS i wzywającą do nowej rundy rozmów między Serbią i Kosowem, tym razem w kwestiach praktycznych, a nie w Kosowie. Serbia i Kosowo podpisały w kwietniu 2013 r. Pierwsze porozumienie w sprawie zasad normalizacji stosunków między oboma krajami i są w trakcie wprowadzania w życie jego postanowień. W 2015 r. Serbia i Kosowo osiągnęły cztery dodatkowe porozumienia w ramach Dialogu Brukselskiego. Obejmowały one porozumienia w sprawie Wspólnoty gmin w większości Serbii; telekomunikacja; wytwarzanie i dystrybucja energii; i swoboda przemieszczania się. Prezydent Aleksandar Vucic promuje ambitny cel przystąpienia Serbii do UE do 2020 roku. Pod jego przywództwem jako premier, w styczniu 2014 roku Serbia rozpoczęła formalne negocjacje akcesyjne. Serbia i Kosowo podpisały w kwietniu 2013 r. Pierwsze porozumienie w sprawie zasad normalizacji stosunków między oboma krajami i są w trakcie wprowadzania w życie jego postanowień. W 2015 r. Serbia i Kosowo osiągnęły cztery dodatkowe porozumienia w ramach Dialogu Brukselskiego. Obejmowały one porozumienia w sprawie Wspólnoty gmin w większości Serbii; telekomunikacja; wytwarzanie i dystrybucja energii; i swoboda przemieszczania się. Prezydent Aleksandar Vucic promuje ambitny cel przystąpienia Serbii do UE do 2020 r. Pod jego przywództwem jako premier, w styczniu 2014 r. Serbia rozpoczęła formalne negocjacje akcesyjne. Serbia i Kosowo podpisały w kwietniu 2013 r. Pierwsze porozumienie w sprawie zasad normalizacji stosunków między oboma krajami i są w trakcie wprowadzania w życie jego postanowień. W 2015 r. Serbia i Kosowo osiągnęły cztery dodatkowe porozumienia w ramach Dialogu Brukselskiego. Obejmowały one porozumienia w sprawie Wspólnoty gmin w większości Serbii; telekomunikacja; wytwarzanie i dystrybucja energii; i swoboda przemieszczania się. Prezydent Aleksandar Vucic promuje ambitny cel przystąpienia Serbii do UE do 2020 roku. Pod jego przywództwem jako premier, w styczniu 2014 roku Serbia rozpoczęła formalne negocjacje akcesyjne. Obejmowały one porozumienia w sprawie Wspólnoty gmin w większości Serbii; telekomunikacja; wytwarzanie i dystrybucja energii; i swoboda przemieszczania się. Prezydent Aleksandar Vucic promuje ambitny cel przystąpienia Serbii do UE do 2020 roku. Pod jego przywództwem jako premier, w styczniu 2014 roku Serbia rozpoczęła formalne negocjacje akcesyjne. Obejmowały one porozumienia w sprawie Wspólnoty gmin w większości Serbii; telekomunikacja; wytwarzanie i dystrybucja energii; i swoboda przemieszczania się. Prezydent Aleksandar Vucic promuje ambitny cel przystąpienia Serbii do UE do 2020 roku. Pod jego przywództwem jako premier, w styczniu 2014 roku Serbia rozpoczęła formalne negocjacje akcesyjne.

Geografia - Serbia

Gdzie na świecie jest Serbia? Lokalizacja tego kraju to Europa Południowo-Wschodnia, między Macedonią a Węgrami. Całkowita powierzchnia kraju Serbia wynosi 77,474 km², z czego 77,474 km² to ziemia. To nie jest duży kraj. Jak możemy opisać teren kraju? W ten sposób: bardzo zróżnicowany; na północy, bogate żyzne równiny; na wschodzie, pasma wapienne i baseny; na południowy wschód, starożytne góry i wzgórza. Najniższym punktem kraju Serbia jest rzeki Danube i Timok 35 m, najwyższy punkt Midzor 2169 m. Klimat jest Na północy, klimat kontynentalny (mroźne zimy i gorące, wilgotne lata z dobrze rozłożonymi opadami); w innych częściach kontynentalny i śródziemnomorski klimat (stosunkowo mroźne zimy z obfitymi opadami śniegu i gorącymi, suchymi latami i jesienią) był.

Mieszkańcy - Serbia

Zobaczmy, ile osób żyje w kraju Serbia. Liczba to: 7,111,024. To nie jest bardzo duża populacja. Kto tu mieszka? Serb 83,3%, Węgry 3,5%, Romowie 2,1%, Bośniak 2%, pozostałe 5,7%, Niezadeklarowane lub nieznane 3,4% (2011 rok.). Jakie są języki w kraju Serbia? Serbski (oficjalny) 88,1%, węgierski 3,4%, bośniacki 1,9%, romski 1,4%, inne 3,4%, niezadeklarowany lub nieznany 1,8%. A religie: prawosławny 84,6%, katolicki 5%, muzułmanin 3,1%, protestant 1%, ateista 1,1%, inny 0,8% (obejmuje agnostyków, innych chrześcijan, wschodnich wyznawców religii, Żydów), niezadeklarowanych lub nieznanych 4,5% (2011 rok). Ile lat mają przeciętni ludzie? 42.6 rok. Musimy dodać, że ta liczba jest medianą - więc połowa ludzi jest starsza, połowa jest młodsza. Jaka jest średnia długość życia (po urodzeniu)? To: 75.7 rok. Gdzie ludzie mieszkają w kraju Serbia? Tutaj: dość równomierna dystrybucja w większości kraju, z obszarami miejskimi przyciągającymi większe i gęstsze populacje. Główne obszary miejskie kraju Serbia to: Belgrad (stolica) 1,182 miliona (2015).

Rząd i gospodarka - Serbia

Stolica kraju Serbia to Belgrad (Beograd) i rządowy typ republiki parlamentarnej. Rzućmy okiem na podziały administracyjne - 119 gminy (opstine, singular - opstina) i 26 miast (gradovi, liczba pojedyncza - grad). Jeśli chodzi o ekonomię kraju Serbia, ważnymi produktami przemysłowymi są samochody, metale nieszlachetne, meble, przetwórstwo spożywcze, maszyny, chemikalia, cukier, opony, odzież, farmaceutyki. Ważne produkty rolne to Pszenica, kukurydza, słonecznik, buraki cukrowe, winogrona / wino, owoce (maliny, jabłka, wiśnie), warzywa (pomidory, papryka, ziemniaki), wołowina, wieprzowina i produkty mięsne, mleko i produkty mleczarskie. Najważniejsze towary eksportowe to samochody, żelazo i stal, guma, odzież, pszenica, owoce i warzywa, metale nieżelazne, urządzenia elektryczne, wyroby metalowe, broń i amunicja, a najważniejszymi partnerami eksportowymi są Włochy 14,6%, Niemcy 13,1%, Bośnia i Hercegowina 8,3%, Rumunia 5,7%, Rosja 5,4% ( 2016). Najważniejsze towary importowe to maszyny i urządzenia transportowe, paliwa i smary, wyroby przemysłowe, chemikalia, żywność i żywe zwierzęta, surowce, a najważniejsi partnerzy importowi to Niemcy 12,9%, Włochy 10,4%, Chiny 8,4%, Rosja 7,9%, Węgry 4,6%, Polska 4,4% (2016). Jak bogaty jest Serbia i jak bogaci są ludzie w tym kraju? Najważniejszą liczbą jest tutaj PKB na mieszkańca (PPP): $15,200 (2017 oszacowanie). To całkiem dobrze. Dodajmy, że oznacza to Produkt krajowy brutto na osobę, który jest ponownie obliczany w odniesieniu do względnego kosztu lokalnych towarów i usług. I jeszcze jedna ważna liczba - populacja poniżej granicy ubóstwa: 8.9% (2014 oszacowanie).

Mapa - Serbia